คือรุ่นน้องของเรา ได้ไปเจอคุณยายคุณนึง มาตามหาลูกสาวที่กรุงเทพฯ อ่านและช่วยแชร์กันหน่อยนะค่ะ เผื่อลูกสาวเขาจะเห็นแล้วเขาจะได้ตามกลับไปหาแม่เขา
ป่านนี้ไม่รู้คุณยายคนนั้น จะกลับถึงบ้านหรือยังน้อ?? ทำไมนะ แม่เลี้ยงลูกมาเกือบสิบคนยังเลี้ยงไหว แต่ลูกหนึ่งคนกลับเลี้ยงดูแม่ไม่ได้?? ผมไปเจอยายคนนึง ซึ่งนั่งอยู่บนสะพานลอย นั่งมองผู้คนเดินสวนกันไปมาอย่างวุ่นวาย ข้างยายมีกระเป๋าดูแล้วน่าจะเป็นกระเป๋าเสื้อผ้า แล้วในมือกำกระดาษใบเล็กๆ อย่างแน่นมือ นัยตาของยายดูเหมือนกำลังนั่งคอยใครสักคน... ด้วยความสงสารปนกับความอยากรู้ว่าทำไมยายถึงมานั่งตรงนี้คนเดียว
ผมจึงเดินเข้าไปถามคุณยายว่า ยายครับ ยายมานั่งตรงนี้ทำไม? ยายรอใครหรอคับ? --และนี่คำตอบที่ผมได้ฟังจากยาย''
ยายมานั่งรอลูกสาว ยายมาหาลูกสาวยาย
ยายคิดถึง ลูกสาวยายไม่กลับไปหายายเลย ยายเลยลงมาหาเค้า... ผมก็ถามกลับไปว่า แล้วลูกสาวยายไปไหนล่ะ? เค้ามารับยายตอนไหน?
ยายตอบกลับผมด้วยเสียงเศร้าและน้ำตาคลอว่า.. ยายไม่รู้ว่าเค้าอยู่ตรงไหน? เค้าบอกยายว่าเค้าทำงานอยู่บนห้าง ตรงลาดพร้าว ยายก็เลยนั่งรถมากะว่าจะมาถามคนแถวนี้ดู แต่ถามใครใครก็ไม่รู้จักลูกสาวยายเลย
ผมเลยถามกลับว่า : แล้วยายจะตามหาเค้าได้ยังไงคับ ในเมื่อที่อยู่ก็ไม่มี แล้วเค้ากลับไปหายายครั้งล่าสุดเมื่อไหร่? ลูกสาวยายชื่ออะไร? อายุเท่าไหร่? แล้วยายชื่ออะไรคับ?
ยายตอบว่า: ยายชื่อ คำก้อน ลูกสาวชื่อ วารุณี แจ้งกระโทก อายุน่าจะ35ปี เค้ากลับไปหายายเมื่อ10กว่าปีแล้ว เค้าก็ไม่ติดต่อยายมาอีกเลย
ผมนึกในใจ10ปี คุณไม่คิดถึงแม่ของคุณเลยรึไงกัน
ผม:: แล้วยายจะไปไหนต่อล่ะครับ ผมจะช่วยยายยังไงได้บ้างคับ
ยายจะกลับบ้านที่อุบล พร้อมกับยื่นตั๋วรถทัวร์ เขียนว่า เดินทางจากอุบล วันที่1มิถุนายน ระบุเที่ยวกลับวันที่4มิถุนายน เวลา18.45น. ให้ผมดู
ผมมองดูนาฬิกา อีก3ชั่วโมงกว่า ก็ต้องขึ้นรถแล้ว งั้นผมไปส่งยายขึ้นรถนะคับ แต่เดี๋ยวนะคับยาย ยายมาตั้งแต่วันที่1แล้ว แล้วนี่มันวันที่4 ยายไปอยู่ตรงไหนมา??
ยายตอบผมกลับมาว่า กระเป๋าตังค์ยายหายตอนที่ยายนอนอยู่ที่ศาลาข้างถนน ยังดีที่ยายเก็บตั๋วไว้ที่กระเป๋าเสื้อยายข้างๆ (ผมถึงรู้ว่าทำไมยายถึงกำกระดาษใบนี้แย่นอยู่กับมือโดยไม่ละวาง)
แล้วกระเป๋าเงินยายหายตั้งแต่วันไหนคับ?
ยายตอบกลับว่าหายได้2วันแล้ว
ถ้างั้นก็หายวันที่สองล่ะสิคับ สองวันนี่ยายได้ทานอะไรหรือยัง?
ยายตอบกลับพร้อมเปิดกระเป๋าให้ดู แล้วหยิบขวดน้ำมา พร้อมบอกว่า ยายกินน้ำรองท้องไว้ เพราะไม่มีเงินซื้อเค้า ผมรู้สึกหดหู่ใจจริงๆ ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เลยบอกยายว่าเดี๋ยวผมไปส่งขึ้นรถแท๊กซี่นะคับยาย เดี๋ยวค่าใช้จ่ายผมออกเอง ผมก็พายายลงจากสะพานลอยแล้วมาหยุดตรงฝั่งตรงข้ามเซนทรัลลาด แล้วก็เดินไปซื้อข้าวราดแกงไว้สองกล่องใส่ถุงพร้อมกับน้ำเปล่าสองขวด ให้กับยายไว้กินก่อนขึ้นรถกลับอุบล
แล้วก็จัดการเรียกแท๊กซี่พร้อมกับบอกว่าให้ไปส่งที่หมอชิต สิ่งที่ทำให้ผมน้ำตาไหลนั้น คือยายที่กำลังจะก้มลงกราบ แต่ผมได้ห้ามไว้ แล้วจ่ายค่าแท๊กซี่ให้สองร้อยให้เงินติดตัวยายอีกสองร้อย
สิ่งที่ผมได้ก็มีเพียงเท่านี้ที่จะช่วยได้ แต่ที่ผมเล่ามานี้ทั้งหมด ต้องการที่จะให้คนช่วยกันแชร์ เผื่อใครที่รู้จักลูกสาวยายอาจจะไปบอกเค้าได้บ้าง ว่ามีแม่คนๆนึงรอคุณอยู่
คุณวารุณี แจ้งกระโทก ติดกลับไปที่บ้านบ้างนะคับ คุณยายคำก้อนรอคุณอยู่
ชีวิตนี้เค้าอาจจะเหลืออยู่ไม่นาน แต่สิ่งสุดท้ายที่เค้าต้องการ คือลูก ยิ่งกว่าสิ่งใด
ผมขอให้ยายปลอดภัยและได้เจอลูกสาวไวๆนะคับ
รบกวนช่วยแชร์ด้วยนะคับ เผื่อลูกสาวเค้าเล่นเฟสจะเห็นบ้าง คิดซะว่าคือการต่อจิตใจความรู้สึกของคุณยายในบั้นปลายชีวิตแล้วกันคับ
https://www.facebook.com/thathanwa.jarima/posts/451024948374915 นี่คือลิ้งค์ของน้องที่ไปเจอนะค่ะ สงสารคุณยาย
ขอบคุณที่เสียสละเวลาอ่านและช่วยแชร์เรื่องราวนี้นะค่ะ
**ช่วยแชร์** คุณยายมาตามหาลูกสาวที่กรุงเทพ หลังจากที่ลูกไม่ได้กลับไปหาเป็นเวลาเกือบ 10 ปี
ป่านนี้ไม่รู้คุณยายคนนั้น จะกลับถึงบ้านหรือยังน้อ?? ทำไมนะ แม่เลี้ยงลูกมาเกือบสิบคนยังเลี้ยงไหว แต่ลูกหนึ่งคนกลับเลี้ยงดูแม่ไม่ได้?? ผมไปเจอยายคนนึง ซึ่งนั่งอยู่บนสะพานลอย นั่งมองผู้คนเดินสวนกันไปมาอย่างวุ่นวาย ข้างยายมีกระเป๋าดูแล้วน่าจะเป็นกระเป๋าเสื้อผ้า แล้วในมือกำกระดาษใบเล็กๆ อย่างแน่นมือ นัยตาของยายดูเหมือนกำลังนั่งคอยใครสักคน... ด้วยความสงสารปนกับความอยากรู้ว่าทำไมยายถึงมานั่งตรงนี้คนเดียว
ผมจึงเดินเข้าไปถามคุณยายว่า ยายครับ ยายมานั่งตรงนี้ทำไม? ยายรอใครหรอคับ? --และนี่คำตอบที่ผมได้ฟังจากยาย''
ยายมานั่งรอลูกสาว ยายมาหาลูกสาวยาย
ยายคิดถึง ลูกสาวยายไม่กลับไปหายายเลย ยายเลยลงมาหาเค้า... ผมก็ถามกลับไปว่า แล้วลูกสาวยายไปไหนล่ะ? เค้ามารับยายตอนไหน?
ยายตอบกลับผมด้วยเสียงเศร้าและน้ำตาคลอว่า.. ยายไม่รู้ว่าเค้าอยู่ตรงไหน? เค้าบอกยายว่าเค้าทำงานอยู่บนห้าง ตรงลาดพร้าว ยายก็เลยนั่งรถมากะว่าจะมาถามคนแถวนี้ดู แต่ถามใครใครก็ไม่รู้จักลูกสาวยายเลย
ผมเลยถามกลับว่า : แล้วยายจะตามหาเค้าได้ยังไงคับ ในเมื่อที่อยู่ก็ไม่มี แล้วเค้ากลับไปหายายครั้งล่าสุดเมื่อไหร่? ลูกสาวยายชื่ออะไร? อายุเท่าไหร่? แล้วยายชื่ออะไรคับ?
ยายตอบว่า: ยายชื่อ คำก้อน ลูกสาวชื่อ วารุณี แจ้งกระโทก อายุน่าจะ35ปี เค้ากลับไปหายายเมื่อ10กว่าปีแล้ว เค้าก็ไม่ติดต่อยายมาอีกเลย
ผมนึกในใจ10ปี คุณไม่คิดถึงแม่ของคุณเลยรึไงกัน
ผม:: แล้วยายจะไปไหนต่อล่ะครับ ผมจะช่วยยายยังไงได้บ้างคับ
ยายจะกลับบ้านที่อุบล พร้อมกับยื่นตั๋วรถทัวร์ เขียนว่า เดินทางจากอุบล วันที่1มิถุนายน ระบุเที่ยวกลับวันที่4มิถุนายน เวลา18.45น. ให้ผมดู
ผมมองดูนาฬิกา อีก3ชั่วโมงกว่า ก็ต้องขึ้นรถแล้ว งั้นผมไปส่งยายขึ้นรถนะคับ แต่เดี๋ยวนะคับยาย ยายมาตั้งแต่วันที่1แล้ว แล้วนี่มันวันที่4 ยายไปอยู่ตรงไหนมา??
ยายตอบผมกลับมาว่า กระเป๋าตังค์ยายหายตอนที่ยายนอนอยู่ที่ศาลาข้างถนน ยังดีที่ยายเก็บตั๋วไว้ที่กระเป๋าเสื้อยายข้างๆ (ผมถึงรู้ว่าทำไมยายถึงกำกระดาษใบนี้แย่นอยู่กับมือโดยไม่ละวาง)
แล้วกระเป๋าเงินยายหายตั้งแต่วันไหนคับ?
ยายตอบกลับว่าหายได้2วันแล้ว
ถ้างั้นก็หายวันที่สองล่ะสิคับ สองวันนี่ยายได้ทานอะไรหรือยัง?
ยายตอบกลับพร้อมเปิดกระเป๋าให้ดู แล้วหยิบขวดน้ำมา พร้อมบอกว่า ยายกินน้ำรองท้องไว้ เพราะไม่มีเงินซื้อเค้า ผมรู้สึกหดหู่ใจจริงๆ ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เลยบอกยายว่าเดี๋ยวผมไปส่งขึ้นรถแท๊กซี่นะคับยาย เดี๋ยวค่าใช้จ่ายผมออกเอง ผมก็พายายลงจากสะพานลอยแล้วมาหยุดตรงฝั่งตรงข้ามเซนทรัลลาด แล้วก็เดินไปซื้อข้าวราดแกงไว้สองกล่องใส่ถุงพร้อมกับน้ำเปล่าสองขวด ให้กับยายไว้กินก่อนขึ้นรถกลับอุบล
แล้วก็จัดการเรียกแท๊กซี่พร้อมกับบอกว่าให้ไปส่งที่หมอชิต สิ่งที่ทำให้ผมน้ำตาไหลนั้น คือยายที่กำลังจะก้มลงกราบ แต่ผมได้ห้ามไว้ แล้วจ่ายค่าแท๊กซี่ให้สองร้อยให้เงินติดตัวยายอีกสองร้อย
สิ่งที่ผมได้ก็มีเพียงเท่านี้ที่จะช่วยได้ แต่ที่ผมเล่ามานี้ทั้งหมด ต้องการที่จะให้คนช่วยกันแชร์ เผื่อใครที่รู้จักลูกสาวยายอาจจะไปบอกเค้าได้บ้าง ว่ามีแม่คนๆนึงรอคุณอยู่
คุณวารุณี แจ้งกระโทก ติดกลับไปที่บ้านบ้างนะคับ คุณยายคำก้อนรอคุณอยู่
ชีวิตนี้เค้าอาจจะเหลืออยู่ไม่นาน แต่สิ่งสุดท้ายที่เค้าต้องการ คือลูก ยิ่งกว่าสิ่งใด
ผมขอให้ยายปลอดภัยและได้เจอลูกสาวไวๆนะคับ
รบกวนช่วยแชร์ด้วยนะคับ เผื่อลูกสาวเค้าเล่นเฟสจะเห็นบ้าง คิดซะว่าคือการต่อจิตใจความรู้สึกของคุณยายในบั้นปลายชีวิตแล้วกันคับ
https://www.facebook.com/thathanwa.jarima/posts/451024948374915 นี่คือลิ้งค์ของน้องที่ไปเจอนะค่ะ สงสารคุณยาย
ขอบคุณที่เสียสละเวลาอ่านและช่วยแชร์เรื่องราวนี้นะค่ะ